مچ درد ناشی از سندروم تونل کارپال (Carpal tunnel syndrome) شایعترین نوروپاتی گیرافتادگی عصب میباشد که درنتیجه فشردگی عصب مدین در ناحیه مچ دست ایجاد میشود.

عصب مدین (Median Nerve) در ناحیه مچ دست داخل یک ساختار تونل مانند که دیواره بالایی آن یک بافت همبند و دیواره پایینی آن استخوانهای مچ دست است، عبور میکند، اگر به هر دلیلی این فضا تنگ شده باشد به عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز میکند، به این بیماری سندرم تونل کارپال گفته میشود.

شیوع :

سندروم تونل کارپال معمولاً در سنین بین ۳۰ تا ۶۰ سالگی رخ میدهد و در خانمها ۲ تا ۳ برابر شایعتر از آقایان است. یک تا ۱۰ درصد جامعه به آن مبتلا میشوند و در افرادی که چاقتر و یا سیگاری باشند و یا تحرک بدنی کمتری داشته باشند، شایعتر است. شیوع این بیماری در  کاربران کامپیوتر، نجاران، تصویرگران، کارگران، قصابها و مکانیکهای خودرو و رانندگان ماشینهای سنگین بیشتر است.

شیوع این بیماری در  کاربران کامپیوتر، نجاران، تصویرگران، کارگران، قصابها و مکانیکهای خودرو و رانندگان ماشینهای سنگین بیشتر است

علل بیماری

۱. شکستگیها، در رفتگیها، استئوفیتهای استخوانهای مچ،تومورها،کیست ،سینوویوم تکثیر یافته، آرتروز و…

۲. دیابت و الکلیسم (این دو عامل عروق و یا سلولهای پوششی عصب را درگیر می‌سازند)، بارداری و اختلالات تیروئید (با تغییر تعادل مایعات والکترولیت و ادم احتمالی)

۳. حرکات تکراری مچ و انگشتان، ارتعاش (مانند دریل کاری) بویژه در کارگران دستی و کاربران کامپیوتر.

علایم بالینی

علائم اغلب شب‌ها تشدید می شود

بیمار معمولاً با کرختی، درد، گزگز درانگشت شست، انگشت اشاره و انگشت میانی مراجعه می‌کند، این علائم اغلب شب‌ها تشدید می شود، اکثر بیماران پس از بیدار شدن با تکان دادن دستها احساس راحتی نسبی میکنند و دوباره به خواب میروند؛ ولی ممکن است تا صبح چندین بار از خواب بیدار شوند.

عدم توانایی انجام حرکات ظریف انگشتان (مانند سوزن دوزی) و ضعف حرکتی نیز دیده میشود.

تحلیل رفتن عضلات در پایین انگشت شست از علائم قابل مشاهده این اختلال میباشد.

درمان

این سندرم بسته به شدت درگیری عصب شامل ۳ مرحلهٔ اولیه، متوسط و نهایی میباشد.

A-مرحله اولیه یا حاد سندرم:

۳ تا ۴ ماه اول که فرد در فاز حاد مراجعه میکند. این مرحله بهترین زمان برای درمانهای غیر جراحی است، که شامل موارد زیر است.

۱. استفاده از آتل

۲. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند آسپرین، بروفن و…(استفاده خودسرانه از دارو به هیچ عنوان توصیه نمی شود)

۳. فیزیوتراپی

استفاده از روش های درمان تخصصی دستی همانند Carpal mobilization و Nerve mobilization در صورتی که به درستی انجام شوند علایم بیمار را تا حدود زیادی کاهش می دهند، در ضمن استفاده از الکتروتراپی و لیزر درمانی و تمرین درمانی نیز در بهبود بیماران بسیار سودمند هستند. در کلینیک فیزیوتراپی آرامش سعادت آباد از لیزر پرتوان و طب سوزنی درای نیدلینگ بصورت تخصصی برای درمان سندروم تونل کارپال استفاده میکنیم.

۴. ارزیابی وضعیت مربوط به محیط کار و اصلاح محیط کار در صورت لزوم

اقدامات درمانی فوق در بیش از نیمی از موارد میتواند باعث تخفیف علائم شود.

B-مرحله میانی :

بیماران این گروه اغلب کرختی را گزارش می‌کنند، درمان ها مشابه مرحله پیشین است. در صورتی که درمان های فوق بی نتیجه باشند بیمار کاندید عمل جراحی است. در این مرحله هنوز آسیب عصب دائمی نشده‌است.

C-مرحله نهایی یا شدید :

این گروه اغلب علائم طولانی مدت دارند، به دلیل آسیب دایمی عصب حتی بعد از برداشتن فشار ممکن است برای همیشه آسیب حسی و ضعف عضلات تنار باقی بماند.

جراحی (Surgery):

وقتی اقدامات غیر جراحی در کاهش علائم سودمند واقع نشدند (کمتر از نیمی از بیماران) جراحی برای برداشتن فشار از عصب تجویز می‌شود. هدف جراحی افزایش ابعاد تونل کارپال است.

فیزیوتراپی پس از جراحی:

پس از جراحی، درمان فیزیوتراپی ضرورت دارد. علت اصلی درمان فیزیوتراپی پس از این عمل جراحی، چسبندگی بافت و بروز مجدد علایم است، بلافاصله پس از عمل جراحی انجام تمرینات ویژه و ملایم باید آغاز شود، در ادامه بکارگیری از امواج مافوق صوت، درمان های دستی از بروز عوارض ناشی از عمل جراحی پیشگیری می کند.

سوالاتی درباره سندروم تونل کارپال از فیزیوتراپی آرامش سعادت آباد پرسیده شده بود که به آنها پاسخ میدهیم:

۱–آیا این عارضه همیشگی است؟

معمولا آسیب دایمی در عصب مدین باقی نمی ماند

علایم سندروم تونل کارپال معمولا به شکل تدریجی افزایش می یابد. در صورتیکه فعالیت هایی که به تشدید علایم کمک می کنند، حذف شوند، اغلب علایم کمتر می  شود و معمولا آسیب دایمی در عصب مدین باقی نمی ماند.

۲- آیا این مشکل در پا هم ایجاد می شود؟

اگر عصب حسی که از تونل تارسال عبور می کند، داخل تونل تحت فشار قرار بگیرد، بی حسی و مور مور شدن در پا و انگشتان پا ایجاد می شود، به این علایم سندروم تونل تارسال گفته می شود. شایان ذکر است که شیوع این حالت به مراتب کمتر از سندروم تونل کارپال است.